Surf Babe Karin
Hawaii en surfen. Het is onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wij hebben er geen verstand van, maar Hawaii is kennelijk dé plek om te surfen, vanwege de geweldige golven. En dat geldt dan met name voor de winter. Het is nu zomer, en de golven zijn dan kennelijk heel veel lager/minder dan in de winter. Dan zijn golven van 8-10m heel normaal… Nu zijn ze heel af en toe misschien 2-3m, en dat vinden wij al behoorlijk wat.
Maar goed, surfen dus. We kunnen natuurlijk niet naar Hawaii gaan zonder te hebben gesurfd, en vandaag is daar een prima dag voor. Fantastisch weer, alles en iedereen relaxed, dus wij gaan ervoor.
We hebben surflessen geboekt bij Hawaiian Surfing Adventures, een familie bedrijfje dat goed aangeschreven staat. De baas, Mitchell, is een Hawaiiaan met mooie verhalen en een grote mond. Maar een erg leuke vent. Eenmaal aangekomen natuurlijke de gebruikelijke vrijwaringen tekenen (zoals overal in Amerika), en we krijgen een ‘rash shirt’ mee. Ter bescherming van vanalles. Niet echt mijn ding, want als ik dat aantrek voel ik me net een worst in een te klein velletje. Maar goed, in het water merk je daar niets van 🙂
Op het strand was het zo makkelijk….
Mitchell brengt ons, samen de Braziliaanse instructeur Luan, naar Hanalei Bay, waar we onze surf-doop krijgen. De basis zaken worden aan land uitgelegd, en je oefent op de surfplank op het strand. Eenmaal de basis zaken onder de knie, wordt het tijd voor het water. Als het daar net zo makkelijk is als aan land, is het een eitje. Nou, het is nét niet hetzelfde. Zeg maar: hopeloos anders…
We gaan klaar liggen op de plank, beginnen te peddelen zodra Luan dat zegt, terwijl hij een duw geeft als er een geschikte golf aankomt. Vervolgens gebeurt er dit in mijn hoofd:
“Peddelen”
“Ok, nu op je knieën”
“Goed. Nu opstaan !!!”
….
“Opstaan zeg ik”
….
“OPSTAAN!”
“Ok, gaat ie….”
De pier van Hanalei Bay. Aan de rechterkant (waar de open zee is) waren de surflessen. Daar waren de golven!
En dat is het moment van de eerste van vele valpartijen. Het gaat meteen goed mis, ik krijg tijdens de val de surfplank tegen mijn kop, mijn neus en voorhoofd open, en bloeden als een rund. Hmmm…. dat ging anders dan gepland. Luan en Karin schrikken van mijn bebloede kop, maar ik, bikkel als ik ben, ga natuurlijk gewoon door.
Tot aan het eind van de les zal ik ook nog mijn linkerknie en mijn linkermiddelvinger openhalen.
Maar….. ondanks de vele vallen is het me een paar keer gelukt te gaan staan en te surfen op de golven. Dat is dan wel meteen heel erg gaaf.
Karin heeft meer talent dan ik. Zij valt de eerste paar keer ook, maar krijgt het daarna behoorlijk onder de knie, en ze surft bijna als een volleerde beach surf-babe! Maar net als ik merkt Karin dat het best vermoeiend is. Dus als we uiteindelijk stoppen, zijn we ook echt moe. Maar we hebben gesurfd !!! En misschien doen we het later in de vakantie nog wel een keer.
De rest van de dag hangen we rond in Hanalei Bay en het zwembad bij ons huisje, voor we de laatste keer naar Hanalei gaan om te eten. Straks pakken we de koffers weer in voor de volgende stop: Maui!
