Na Pali kust vanuit Kōkeʻe State Park
Vandaag staat in het teken van Waimea Canyon. Een geweldig natuurfenomeen, dan hemelsbreed niet zo ver is van waar wij zitten, maar we moeten er helaas bijna het hele eiland voor rondrijden. Dus weer een vroege ochtend. Maar deze keer lekker in ons eigen ‘huis’. Opstaan, douchen, en vervolgens op ons gemakkie ontbijten. En daarna de auto in.
We rijden eerst nog even langs de supermarkt, om ijsblokjes te halen. Bij de accommodatie is een grote koelbox die we kunnen gebruiken, Dus daar gooien we ijsblokjes in, en vervolgens drankjes, fruit en onze lunch. En daarna gaan we op pad. Het is zo’n anderhalf uur rijden naar het plaatsje Waimea. Wij zitten in Princeville, helemaal in het Noorden, Waimea is helemaal in het zuiden. Dus nemen we de enige ‘grote’ weg de Kauai kent.
Waimea Canyon
Terug langs de luchthaven, en vervolgens doorrijden naar Waimea. Als we in de buurt komen krijgen we al een klein beetje een idee van wat ons te wachten staan: de vergezichten worden alsmaar mooier. Aan de linkerkant de oceaan, aan de rechterkant een bergketen: erg mooi om te zien.
En zo komen we aan bij de start van de ‘550’, de weg naar het Waimea Canyon State Park. Het is een kleine weg, die zich enorm slingerend richting de canyon begeeft. Na een tijdje rijden komen bij de eerste grote lookout; de Waimea Canyon Lookout (…). Hier worden we getrakteerd op een geweldig uitzicht!
De canyon is zo’n 16km lang en 1km diep en is ‘uitgeslepen’ door de Waimea rivier, die wordt gevoed door de enorme regenval op Mount Wai’ale’ale, een van de natste plaatsen op aarde. Je verwacht dit niet op zo’n tropisch eiland, maar het is enorm indrukwekkend om te zien. Natuurlijk zien we ook een waterval, waar er hier nogal wat van zijn.
Overigens, Waimea is Hawaiiaanse voor ‘rood water’. En als je hier rondrijdt snap je dat wel: overal zie je dezelfde rode klei/stof/grond. Er zijn zelfs winkels die t-shirts verkopen in dezelfde kleur, zodat het niet opvalt als je vies wordt 🙂
Watervallen genoeg in Waimea Canyon
Het ene vergezicht is nog mooier dan het andere
De weg naar Waimea Canyon
We rijden verder en komen bij de tweede lookout. Ook hier weer fantastische uitzichten, nu van een andere kant. We rijden door en verlaten het Waimea Canyon State Park en rijden het Kōkeʻe State Park in. Dit grenst aan de Waimea canyon, maar ook aan de Na Pali kustlijn. Hier zijn verschillende lookouts, waar we overal gaan kijken. Het idee is dat je de kust kunt zien, inclusief een stuk van de Na Pali kustlijn, maar dan van bovenaf. Helaas is het behoorlijk bewolkt, en wordt het zicht over het algemeen weggenomen door de wolken. Maar we blijven gewoon wachten en ineens klaart het (heel even) op! Een fantastisch uitzicht is de beloning.
Inmiddels is het lunchtijd, en hoewel we lunch hebben meegenomen, besluiten we wat te gaan lunchen in de Kōkeʻe Lodge. Hier waren we voorbijgereden op weg naar de laatste lookouts. Er is hier ook een piepklein museum en er zijn diverse cabins die je kunt huren. Wij eten een broodje en praten nog even met de vriendelijke man achter de kassa. We vragen advies om een hike te maken en hij geeft een aantal suggesties. Eén van de suggesties is om een kleine onverharde weg op te gaan. Kun je makkelijk doen met een gewone auto, zegt hij. En we zouden zo bij het Alkai moeras kunnen komen om daar te hiken.
Eindelijk klaart het even op. Snel de foto gemaakt
Wachten tot de wolken wegtrekken
We besluiten zijn advies op te volgend. En hij heeft gelijk: de eerste 100m kun je makkelijk met een gewone auto doen. Maar daarna heb je een serieuze fourwheel drive nodig. Het zijn alleen naar mega-gaten in de weg. Maar niet getreurd, ik ben niet bang. Dus gewoon doorrijden. Maar toen de weg vervolgens ook nog in een drassige modderpoel begon te veranderen heb ik het maar snel opgegeven. Dit is niet te doen.
We rijden weer terug de parken uit en doen onderweg toch nog een hike die hele mooie uitzichten heeft op de Waimea Canyon. Maar omdat het wel erg warm is (32+ graden) beperken we de lengte/duur van de hike.
Sprouting Horn
Op weg terug naar Princeville, kijken we eerst in het ‘wilde westen’ stadje Hanapepe. Daarna rijden we naar een ander stadje dat veel charme zou moeten hebben: Old Koloa Town. Maar we maken eerst een paar zijstappen. We rijden eerst naar het Spouting Horn Park. Aan deze kant van de kust hamert de ocean voortdurend met enorme kracht op de kust die hier uit lava rotsen bestaat. De Spouting Horn is feitelijk een gat in de kustlijn, waar water met grote krant onderdoor komt. Als het water met genoeg kracht bij het gat komt, spuit het water omhoog. Soms is het pruttelen, soms een enorme geiser.
Onderweg zijn we ook langs Poipu gekomen. Een kustplaats die vooral bestaat uit heel veel resorts. Meer is het niet. Het centrum is aangelegd: een gecombineerd winkelcentrum met restaurants en dergelijke.
Weer een mooie dag voorbij
We rijden naar Koloa, dat wat tegenvalt: het is een rij oude, maar wel leuke huizen waar winkeltjes in zitten. We besluiten hier een ijsje te eten voor we terugrijden. Daarna de lange weg terug naar onze accommodatie. Eenmaal aangekomen weten we niet hoe snel we het zwembad in moeten duiken en nog even in de hot tub moeten zitten. Heerlijk, zo aan het eind van de dag!
Morgen een action-packed avontuur: we gaan met een catamaran langs de Na Pali kust varen. Ik ben benieuwd. Vandaag was een geweldige dag: fantastische natuur, en veel gezien. Hopelijk is morgen net zo goed!
