Kahakuloa Head, langs de Kahekili Highway
Vandaag de eerste echte kennismaking met Maui. Er zijn hier twee bijzonder tourtochten die je kunt maken: de beroemde ‘Road to Hana’, en de veel minder bekende tocht over de Kahekili highway door het noordwesten van Maui. De eerst rijden we morgen, de tweede hebben we vandaag gedaan.
Natuurlijk wel eerst op ons gemak opgestaan en ontbeten op onze lanai, met uitzicht over de zee, het eiland Molokai en natuurlijk de golfbaan. Het is momenteel niet zo druk hier (mooi!), en het voelt ook allemaal heel erg rustig en relaxed.
Maar uiteindelijk pakken we onze spullen en gaan we op pad. Voorzien van zwemspullen (je weet naar nooit), onze berg/wandelschoenen, zonnebrand en drinken, gaan we op pad. Het gaat te ver om de hele trip in detail te beschrijven, dus ik hou het bij de belangrijkste highlights.
Als eerste: wat is deze weg onwaarschijnlijk mooi!! Fantastische uitzichten op zee, indrukwekkende vergezichten op de bergen/vulkaan, en een weg die extreem slingerend door dit landschap loopt.
Geen palmbomen of mooie stranden, maar een ruige en mooie kustlijn
Geweldig om te rijden dus.
We rijden vanaf Kapalua, waar wij verblijven, helemaal door tot aan Waihee. Dat is maar 45 kilometer, maar daar hebben we een paar uur over gedaan. Onderweg stoppen we diverse malen om van de uitzichten te genieten. Net als op Kauai hebben we ook hier een blowhole te pakken, het Nakalele blowhole, wat spectaculair blijft om te zien.
Onderweg komen we bij Kahakuloa, een piepklein plaatsje in de middle of nowhere. Maar de omgeving is waanzinnig. En de weg om er te komen ook…. De Kahekili highway is niet bepaald een grote weg. De bruggen die je onderweg tegenkomt zijn maar geschikt om met 1 auto overheen te rijden. 2 passen er niet naast elkaar. En deze bruggen komt je veel tegen. Maar als we bij Kahakuloa in de buurt komen wordt de gewone weg ook zo smal dat er net 1 auto op past. Dus
Kahakuloa
heel rustig rijden en hopen dat je geen tegenligger ontmoet, want dan zal een van de twee achteruit moeten rijden. Op een berg. Op een heel erg slingerende weg. Dat wil je dus echt niet!
Met andere woorden, dat gebeurde mij een paar keer. En twee keer moet ik achteruit, totdat ik op een plekje kwam waar de tegenligger me net voorbij kon rijden. En achteruit op een slingerende bergweg: gaaf !! Karin vond het wat minder leuk, maar het is allemaal goed gegaan. Soms moest een tegenligger plaats maken voor mij (lees: naar achteren rijden), dus het was één groot avontuur.
We maken in Kahakuloa ook een korte stop bij Julia’s Banana Bread. Julia’s beroemde groene standje staat bekend om het overheerlijke banana bread, dus dat konden we niet laten staan. Vers gebakken (nog warm) nemen we het mee, samen met vers fruitsap. En we gaan weer verder op de avontuurlijke weg.
Julia’s Banana Bread. Super vers en waanzinnig lekker!
Een belangrijke bestemming was de Waihe’e Ridge Trail. Hier was het plan om een hike te maken. Kennelijk zijn de uitzichten zo geweldig dat je deze hike ‘moet’ doen. Het is helemaal aan het einde van onze route, en was wat lastig vinden. Eenmaal aangekomen trekken we onze schoenen aan en gaan we op pad. We worden echter al direct een beetje ongerust, als we aan een groepje hikers vragen die net zijn teruggekeerd hoe het was. Hun antwoord: “kijk maar naar onze schoenen”. De schoenen, inclusief enkels en benen, zaten onder een dikke laag modder. Kennelijk is het erg modderig en glibberig en zij waren uiteindelijk maar gestopt en omgekeerd.
Hmm… dat was niet de bedoeling. Maar we zijn natuurlijk gewoon gaan hiken. Het gaat direct heel steil omhoog, en na een paar honderd meter staan we al hijgend en zwetend bij te komen van het eerste stuk. De hike is ca 8km….
Net heel goed te zien, maar de hele hike is over een dikke laag modder
We gaan door en geleidelijk aan komen we in het bos. Hier begint de glijbaan van modder. De hele hike loop je naar boven. Dus ook in het bos door de modder blijf je naar boven lopen. En dat is erg lastig. Probeer eens door een hele dikke laag modder over boomstronken en takken te lopen. Je glijd alle kanten op en moet ook nog naar boven. Hoe verder we komen hoe erger het wordt. Inmiddels drijfnat van het zweet vragen we ons af waarom we dit ook weer wilden doen….
Op een gegeven moment komt er iemand naar beneden die verteld dat het verderop beter wordt, dus we krijgen weer wat moed. En inderdaad, het wordt beter. Eventjes.
Als we eindelijk het bos uitkomen worden we direct getrakteerd op een waanzinnig uitzicht over de bergen en vallei. Een mooi plekje waar we onze lunch nemen: banana bread. Wow, Julia’s banana bread is niet voor niets beroemd.
Dat is ook het moment dat we besluiten niet naar het einde te lopen. Teveel modder en geglibber.
Terug is bijna net zo lastig als naar boven, en als we eenmaal terug zijn bij de auto begint het schoonmaken van onze benen. De schoenen vergeten we maar. Daar zit zo’n dikke laag modder op, dat we dat maar eerst laten drogen.
We rijden dezelfde weg terug. Vanaf de andere kant zien we weer hele nieuwe dingen. En de weg blijft een feest om te rijden, ook al is het af en toe extreem krap. Omdat we niet zo vaak stoppen als op de heenweg, hebben we iets minder tijd nodig om weer bij ons appartement uit te komen. Al met al zijn we toch zo’n 5 uur onderweg geweest.
Als we eenmaal het bos uitkomen worden we getrakteerd op een erg fraai uitzicht
De beloning: het zwembad naast ons appartement. Heerlijk afkoelen en bijkomen in de zon.
De avond brengen we door in Lahaina. We wandelen wat door het plaatsje, wat lijkt te bestaan uit galerijen, t-shirt winkels en restaurants. We stoppen natuurlijk bij onze favoriete galerij: die van topfotograaf Peter Lik. Al jaren willen we iets kopen van hem, en we zijn vastberaden om dat deze vakantie te doen. We praten wat met de verkoopster, die ons van alles laat zien, en we besluiten toch nog even na te denken over wat we willen.
Ten slotte genieten we van de zonsondergang terwijl we zitten te eten. Life is good op Maui!
Morgenvroeg op tijd opstaan, want dan rijden we die andere route: The Road to Hana.
DIneren met dit uitzicht: geen straf!
