Start van de 5e etappe van de Tour of Alberta
Toen we 2 dagen geleden aankwamen, regende het, zat alles potdicht en kon je de omgeving niet zien. Gisterochtend zagen we al veel meer, en konden we zien dat Jasper wordt omringd door bergketens. Vandaag was nog beter: vanuit onze kamer konden we bergen zien. Vlakbij, ver weg. En de hele weg richting Jasper was het helder en voor de zoveelste keer waren we onder de indruk van de omgeving.
Maar voor we op weg gingen eerst het ontbijt. We hebben kennisgemaakt met Anke en Georde, een stel uit Düsseldorf dat op huwelijksreis is, en met Doug en ehhh…. zijn vrouw, uit Canada. Het blijft leuk om in een bed & breakfast te ontbijten. De verhalen, de hints en tips, enz. En de gastheer in dit geval, Bob, die zijn best doet om het perfecte ontbijt neer te zetten. En dat was vanmorgen eerst een bananen/yoghurt starter, en daarna een bord vol; gevulde tomaat, breakfast potatoes, een stuk omelet en om het af te ronden een muffin! Die muffin heeft niemand meer opgegeten, maar meegenomen voor ergens gedurende de dag.
Bob kwam ook aan tafel zitten, met stapels foto’s van het wild dat ze hier rondom het huis hebben, van beren met hun kleintjes, tot aan poema’s. En hij kwam vooral met allerlei suggesties voor hiking trips, wildlife spots, autoritten, enz. Erg leuk en leerzaam.
Op weg naar Jasper zien we nog wat wild
Uiteindelijk gaan we toch maar onderweg, omdat we anders te laat zijn voor onze plannen. Want vandaag is de Tour of Alberta, dé prof wielrenwedstrijd hier, rondom Jasper hun parcours aan het rijden. En we willen naar een plek (Five Lakes) dat precies langs het parcours ligt. Daarom moeten we er zijn voor de weg wordt afgesloten. Als we daarna aankomen, kunnen we er wel naartoe, maar zijn we afhankelijk van de race, omdat ze eerst een bepaald rondje 3 keer rijden en je steeds moet wachten tot het peloton voorbij is.
Maar ja, een plan maken is al niet eenvoudig, uitvoeren is nog moeilijker. Want als we eenmaal in Jasper aankomen, 20 minuten voor de start van de wedstrijd, is het té aantrekkelijk om naar de start te gaan kijken. Zeker omdat onze Nationale held Bauke Mollema het klassement leidt en die moeten we natuurlijk even aanmoedigen. Het gaat allemaal heel gemoedelijk, je kunt tussen alle teams doorlopen en voor we het weten staan we vooraan bij de startlijn. Uiteindelijk start het peloton, doet een rondje Jasper en gaan richting hun parcours.
Jasper SkyTram
We halen nog even een warme chocomel (want veel warmer dan een graad of 8 is het nog niet) en gaan richting Five Lakes. Dat ligt aan de Icefield Parkway, highway 93. Maar ja, wielrennen hè. We mogen de 93 wel op, maar moeten er op een gegeven moment vanaf, om via de oude Icefields Parkway, de 93a, onze weg te vervolgen. En dit is precies het parcours dat de renners ook hebben. We rijden er dus feitelijk achteraan. Wel lullig, want we moesten nog maar een kilometer of 3-4 voor Five Lakes, en nu moeten we zo’n 50km omrijden. En terugrijden mag niet, want de wegen zijn vandaag allemaal eenrichtings verkeer. Nou ja, genieten van de weg dan maar, want eergisteren konden we dit stukje van de Icefields Parkway niet zien door de regen.
Als we uiteindelijk na een uur of zo bij de Valley of the Five Lakes aankomen hebben we echter besloten om terug te gaan naar Jasper, om naar de Skytram te gaan. We komen morgen wel terug. Waarom deze verandering? Het weer. Het is helemaal helder, nauwelijks wolken en de uitzichten zijn fantastisch. De Jasper SkyTram is hetzelfde als de Banff Gondola: je gaat met een skilift (en dit geval een cabine) naar de top van een berg om van de omgeving te genieten. Vandaar dat we dat nu willen doen: het is helemaal helder dus we kunnen alles zien. Morgen zijn de voorspellingen dat het weer wat minder is, dus….
Jasper en omgeving, gezien vanaf Whistlers Mountain
Net als Jasper zelf, is het allemaal veel gemoedelijker en kleiner dan in Banff. Maar het uitzicht bovenop is vele malen beter! Je valt van verbazing in verbazing. We blijven best een tijdje boven, zien nog een Pika, hebben lunch en gaan uiteindelijk na een anderhalf uur of zo naar beneden. Het is inmiddels al later in de middag en we hebben nog twee bestemmingen.
En de eerstvolgende bestemming: de Miette Hot Springs. Dit is vlak bij onze bed & breakfast, aan de rand van Jasper National Park. Van de hoofdweg af is het 17km rijden door de bergen om bij deze natuurlijke warmwater bron te komen. Al vroeg in de vorige eeuw werd hier gebruik gemaakt van deze hot springs. Omdat het water wegliep, hebben ze er destijds een klein badje gemaakt waar het water in kon lopen, maar niet direct weg kon, zodat je lekker in het warme water kon zitten. De afgelopen 100 jaar is er het nodige veranderd en vandaag de dag ziet het eruit als een gewoon zwembad. Het water komt echter ‘rechtstreeks’ uit de oorspronkelijke bron. Niet helemaal rechtstreeks, omdat het te heet zou zijn (zo’n 50 graden). Door een slim systeempje brengen ze de temperatuur iets naar beneden en nu zijn er 4 baden: 1 groot bad van 35 graden, 1 groot bad van 40 graden en 2 kleine badjes van 15 graden.
Miette Hot Springs: niet echt een rustig, mooi kuuroord
Het is er druk dus we moeten even wachten, maar uiteindelijk liggen we in het water. Heerlijk! Alleen best wel druk. We proberen beide warme baden en slaan het koude deel maar over. Zo warm is de buitenlucht nou ook niet meer. Na een uurtje genieten tussen de mensenmassa is het genoeg. We hebben van het warme water genoten, maar het is nou ook weer niet zo fantastisch dat we hier heel lang blijven. Daarnaast, het is al half 6 en we willen de laatste bestemming nog bezoeken.
Die laatste bestemming heeft geen naam, ligt niet in het park, maar is ons aangeraden door Bob. Hij vertelde dat er een plek is, een eindje rijden van het bed & breakfast, waar honderden elks rondlopen en waar hij en zijn vrouw Glenda vorige week nog grizzly beren gezien hebben. Ik heb vanmorgen instructies gekregen hoe daar te komen, dus we hopen dat we het vinden en dat er wat te zien is. De weg blijkt een heel verlaten weg te zijn, waar we bijna geen auto’s zien en we moeten zeker zo’n 35km rijden tot we het herkenbare punt, een mijn, tegenkomen. Dat lukt, maar we hebben geen geluk: helemaal geen wild te zien. Wel veel poep op de weg, dus ze zitten er wel, maar helaas niet zichtbaar voor ons. Tja, dat is het risico.
Dan maar terugrijden en een hapje eten in Hinton. We zien onderweg nog wel wat herten, maar die hebben we al zoveel gezien, dat we er niet meer enthousiast over worden. En ach, toen we vanmorgen richting Jasper reden, en toen we in de loop van de dag terugreden hebben we de nodige wilde schapen en klimgeiten gezien, dus het was geen dag zonder wild.
Het was vandaag een rare dag, die helemaal anders ging dan we oorspronkelijk gepland hadden. Maar toch weer heel leuk geworden. Morgen gaan we het plan van vandaag uitvoeren, Tenminste dat denken we nu. We zullen zien….
