Een stukje tuin van Ton en Laura
New Brunswick? Ja, New Brunswick. Eindelijk zien we het ook overdag. Toen we aankwamen bij Ton en Laura was het donker en hebben we alleen maar sneeuw gezien. Vandaag hebben we de omgeving rondom Hampton en Saint John bekeken. Maar niet nadat we eerst door Laura werden verwend op overheerlijke blueberry pancakes. Hartstikke lief van ze dat we in hun gastenverblijf mogen blijven slapen en helemaal super dat ook het ontbijt nog eens top wordt verzorgd. En dat op de verjaardag van Laura!
Het eerste wat opviel toen ik opstond en naar de woonkamer liep: wat een hoop sneeuw ligt er buiten! Maar het ziet er tegelijkertijd ook werkelijk fantastisch uit! Dus toen Ton Mia ging uitlaten ben ik meegegaan en hebben we een beetje in de omgeving rondgelopen. Ondanks de vorst was het heerlijk om door de sneeuw te banjeren en te genieten van de mooie plaatjes.
Resultaat van de ijsregen
Na het ontbijt zijn we met zijn allen nog een stukje gaan lopen, wat foto’s maken, de sporen van de herten in de tuin onderzoeken en onszelf verbazen bij de aanblik van alle ‘ingepakte’ takken: door zogenaamde ijsregen (ik stel me een heel heftige vorm van ijzel voor) van het afgelopen weekend is er een dikke laag ijs op alle taken verschenen. In de zon een heel fraai gezicht. Overigens is niet iedereen er blij mee, want door die ijsvorming worden de takken heel zwaar en die gaan vervolgens op de stroomkabels hangen. Die kabels breken en voor je het weet zitten tienduizenden mensen zonder stroom. Ton en Laura hebben net weer een dag stroom, maar sommige van hun vrienden nog niet.
New Brunswick kust
Na de korte wandelijk zijn we richting de kust gereden. We hebben ons vergaapt aan de prachtige natuur, de rust en de (door de sneeuw) heel idyllisch uitziende omgeving. En eenmaal bij de kust even rondgelopen en genoten van het prachtige weer. Vervolgens richting Saint John, de grote stand in New Brunswick. Het is een industriestad, met een enorme olie rafinaarderij. Waar Saint John vroeger een echte havenstad was, is het nu vooral de olie die voor de banen zorgt. Daarnaast is de ICT aan het toenemen, vandaar ook dat Ton hier werkt. Na een bezoekje aan de Mall zijn er rustig naar huis terug gereden waar we wat hebben gerelaxed.
’s Avonds hebben we Laura’s verjaardag gevierd in Shiretown Publicans, waar we hebben gegeten en waar ’s avonds een bandje speelde. Laura had wat mensen uitgenodigd, zodat we met een redelijke groepje waren. De band was …ehh… niet heel erg goed, maar de sfeer des te beter. We hebben Laura uiteindelijk alleen achtergelaten (Ton was al naar huis terug om Cheyenne in bed te leggen), omdat we de volgende dag vroeg wilde vertrekken richting Boston.
Fraaie rit richting Boston
Vanmorgen dus op tijd opgestaan, gedoucht en koffers gepakt. En daarna nog een keertje met de Vlamings ontbeten. Ton, Laura: bedankt voor de gastvrijheid!!!
En zo kwam aan het korte bezoek al weer een eind. Na de nodige knuffels zijn we richting Boston getrokken. Deze keer waren de wegen prima, en gedurende dag ging de zon schijnen. Het grootste deel van de dag hebben we door een fantastisch wit winterlandschap gereden, af en toe wat herten in de sneeuw zien staan en genoten van de rit. Die duurde misschien best lang (zo’n 7 uur), maar ging als een flits voorbij en voor we het wisten zaten we in ons hotel voor de komende dagen.
We besloten in CBS Scene bij Patrios Place te gaan eten. Bekende grond inmiddels voor ons. En onze tafel keek uit over het Patriots Stadion. Nu zaten we er buiten, morgen zitten we daar binnen !
