Mystic Haven

Mystic Haven

Een nieuw jaar, maar oude gewoontes. Met andere woorden: gewoon weer live bandjes kijken. Maar eerst rustig aan doen op nieuwjaarsdag. We slapen uit en rond het middaguur rijden we naar Mystic, CT. Het is een heel erg leuk en typisch New England plaatsje. Mooie huizen, een haventje, witte kerkjes en een heel gezellig winkelstraatje. Dit is in de zomer een heel populaire vakantiebestemming. En ik snap wel waarom: het is pittoresk, er is in de omgeving veel te doen en het is een mooie omgeving.
Wij besluiten eerst te ontbijten/lunchen en doen dat in de S&P Oyster Company. Een klein restaurantje met uitzicht over de haven.  Daarna wat rondgereden en gestopt bij de  Mystic Seaport. Dit is een soort openluchtmuseum. Ziet er erg leuk uit, maar nadat we van de parkeerplaats naar het bezoekerscentrum waren gelopen wisten we het al: te koud 🙂

Als het wat warmer is, moet dit een erg leuke plek zijn. Museum, tentoonstellingen, activiteiten voor kinderen en volwassenen, enz. Maar ondanks het feit dat dat het open is (en we ook mensen zien rondlopen), is het voor ons te koud. Een groot deel (alles?) van de activiteiten vind ook niet plaats.

Typisch witte kerk, zoals zo vaak in New England

Typisch witte kerk, zoals zo vaak in New England

Na Mystic rijden we naar de buurgemeente Stonington. Ook al zo’n leuk pittoresk plaatsje. We rijden naar het uiteinde van een landtong om over zee uit te kijken. Daar staan net twee duikers zichzelf op te warmen aan een borrel. We raken aan de praat met ze en ze verwonderen zich over het feit dat we van alle plekken juist hier onze vakantie vieren. Tja, misschien zijn we ook wel gek…. Het duiken schijnt fantastisch te zijn. Het water was kraakhelder met veel vis, maar ook in de zomer is het hier kennelijk prima vertoeven onder water. Er liggen in de omgeving heel veel wrakken. WWII wrakken, maar ook oudere en recentere wrakken. Misschien moeten we dat een keer doen, duiken voor de kust van New England.

We besluiten dat het tijd is om weer richting het Mohegan Sun casino te rijden voor het avond programma. Onderweg stoppen we nog bij een supermarkt om eindelijk eens een keer wat dingen te kopen waarvan we steeds zeggen dat we ze meenemen, maar het nooit doen. Dus in de pocket: echte Maple Syrup uit Vermont, mix voor echte Amerikaanse breakfast pancakes, een hele stapel vleeskruiden en rubs, liquid smoke en nog wat speciale marinade van Weber… Ook nog even een tussenstop bij de CVS om iets te kopen voor Karin, die zwaar verkouden begint te worden (hopelijk geen griep).
Maar dan gaan we naar het Mohegan Sun.

Last Licks

Last Licks

Hier aangekomen lopen we op ons gemakje rond en bekijken we wat winkeltjes. Het is niet zo druk als op oudejaarsdag, maar toch nog wel behoorlijk vol. Wij zijn hier omdat we weer naar een bandje willen kijken. Last Licks, deze keer. Dit begint om 19:00. Wat een geweldig leuke band weer. Ze spelen rock muziek, maar met een twist. Ze spelen bekende nummers die eigenlijk bijna nooit live worden gespeeld (door cover bands dan). En inderdaad, we kennen bijna alles.  Die gasten zijn echt goed! Voor de geïnteresseerden: hier is een lijst van nummers die ze spelen. Een groot deel van deze lijst hebben ze ook inderdaad gespeeld. Met andere woorden: onze eerste avond in het nieuwe jaar was geslaagd. Na 3 sets stopten ze rond 22:00. Wij hadden nog niets gegeten maar alle restaurants bleken inmiddels gesloten te zijn, met uitzondering van Michael Jordan’s sportcafe. Dus daar hebben we snel nog wat gegeten. En zo hebben we de eerste dag van 2014 afgesloten. Als het hele jaar zo is, gaan we een goed jaar tegemoet!

Wahlburgers

Wahlburgers

Vanmorgen op tijd opgestaan, want we gaan naar Boston rijden. Tijdens het ontbijt snel nog even via Priceline weer spotgoedkoop een hotel geboekt (Hyatt Regency in hartje Boston) en daarna op weg. Gedurende de nacht is het begonnen met sneeuwen en ze verwachten een stevige sneeuwstorm die t/m vrijdag zal duren. Onderweg hebben we nauwelijks problemen, iets wat niet iedereen kan zeggen: we hebben twee auto’s gezien die van de weg af zijn geschoven. En hoe dichter we bij Boston komen, hoe meer sneeuw er ligt.
We besluiten eerst te gaan lunchen bij het restaurant van de Wahlbergs (Wahlburgers). Hier wordt binnenkort een reality show over gemaakt. Mark Wahlberg kent iedereen natuurlijk. Hij is inmiddels een gevestigd acteur en heeft naast troep ook een paar erg goede films gemaakt (zoals bv The Fighter. Niet gezien? Meteen doen !). Voor hij acteur werd heeft hij het als zanger geprobeerd. Wie kent dit niet?

En nu in de restaurant business met zijn broers. We hebben nog even een praatje gemaakt met Paul Wahlberg, een van de vele broers en mede-eigenaar. Leuke vent, heel vriendelijk.

Brrrr.... in Boston

Brrrr…. in Boston

Daarna dan toch eindelijk naar het Hyatt. Eenmaal incheckt hebben we ’s middags zitten ‘werken’. Ik de blog bijwerken en Karin moest nog aan haar opdracht werken voor de Social CRM opleiding die ze volgt. Het plan was verder om vanavond naar de bioscoop te gaan. Maar door de sneeuwstorm is de bioscoop gesloten. Sterker, een snelle check bij de conciërge leert ons dat ook nagenoeg alle restaurants dicht zijn vanwege de sneeuwstorm. Die is inmiddels behoorlijk heftig geworden en de temperaturen zijn gedaald tot ca -12 graden, met een gevoelstemperatuur van ca -25 !! En het ergste moet nog komen….
De conciërge verwijst ons naar een pub om de hoek die wel open is, de Barracuda Tavern. Daar hebben we wat gegeten en naar een wedstrijd van de Bruins (ijshockey) gekeken. De terugweg (5 minuten lopen) was wel heftig: wat was het koud. Na 5 minuten was mijn gezicht al bijna bevroren en Karin voelde haar benen niet meer door de kou. Morgen maar iets binnen gaan doen.