Consolation Lake Trail

Het moet er een keer van komen. Regen. En vandaag was het zover. Een koude, natte dag. Maar dat mag de pret niet drukken, dus we gaan gewoon het plan van vandaag uitvoeren zoals we hebben gepland. En dat betekent dat we eerst weer richting Lake Louise rijden, om daar vervolgens de 14km lange weg omhoog richting Moraine Lake  te nemen. Want dat is onze bestemming. Moraine Lake is eigenlijk nog mooier dan Lake Louise. Dezelfde blauwe kleur, maar de ligging is zo mogelijk nog mooier!

Beren op de weg

Maar voordat we ons gaan vergapen aan het meer besluiten we om eerst de geplande hike te doen: de Consolation Lake trail.  Maar voor we beginnen wachten we even tot het droog is, want in de regen lopen is ook niet echt wat. Maar het wordt niet droog. Dus dan onze poncho’s maar aan, want lopen zullen we.
De Consolation Lake trail zou een eenvoudige hike te zijn, en dat is het eigenlijk ook wel. Alleen het begin is lastig, omdat je over een heleboel keien en rotsen moet klauteren. Maar als we dat eenmaal gedaan hebben, is het verder een wandeling door het bos, met maar een klein beetje hoogteverschil. We hebben de 6km niet alleen gelopen, maar met een frans stel: Hubert en …ehh… zijn vrouw uit de omgeving Bordeaux. De reden is eenvoudig: je mag deze trail niet met minder dan 4 personen lopen. En dat heeft weer alles te maken met de aanwezigheid van beren. Die komen hier zo vaak, dat je met minimaal 4 personen moet lopen, herrie moet maken en eigenlijk ook beer-spray bij je moet hebben.

De hike brengt ons uiteindelijk bij een hoger gelegen meer: Consolation Lake.  Erg fraai! Heel erg afgelegen, tussen enorme bergwanden is dit een heel mooie omgeving en zeker de moeite waard om door de regen naartoe te lopen.
Ook opvallend: we hebben de hele weg niemand anders gezien (op 1 groepje hikers na). Misschien omdat het rotweer is? In ieder geval komen we wel de nodige mensen tegen als we terug lopen (het weer is inmiddels ietsje beter). Beren zijn we (weer) niet tegengekomen, en we vragen ons af: is dat jammer, of moeten we er blij om zijn…?

Moraine Lake in de regen

Na 2.5 uur zijn we weer terug bij het begin. We nemen afscheid van onze franse mede-wandelaars en gaan direct verder naar Rockpile: een enorme berg rotsen waar de wetenschappers nog niet over uit zijn hoe die daar is gekomen. Maakt natuurlijk niets uit, want het gaat om het uitzicht dat je hiervandaan hebt op Moraine Lake: adembenemend! Net als gisteren bij Lake Louise jammer dat het bewolkt is (het miezert nu), zodat je het meer niet in de zon ziet en ook niet alle bergtoppen kunt zien. Maar zelfs nu is het een adembenemend uitzicht.

We maken wat foto’s, vergapen ons aan het meer en besluiten terug naar de auto te gaan. De parkeerplaats is inmiddels stampvol, zodat mensen op de weg naar de parkeerplaats hun auto al neerzetten. Net als bij Lake Louise, waar we een hapje gaan lunchen. Hier checken we ons plan voor de rest van de middag. We besluiten richting Yoho National Park te rijden om daar de Takkakaw Falls te gaan bekijken.  Het is ongeveer 45 minuten rijden, dus da’s te doen. En zo komen we aan op de Yoho Valley Road richting de waterval. Dit is een mooie weg, maar wel met een paar enorme haarspeldbochten. Zo scherp heb ik ze nog niet meegemaakt. Leuk voor als je in een bus zit, of een camper: die bochten zijn nauwelijks te maken.

Me and my Takkakaw Fall

Maar goed, voor ons geen probleem, en zo komen we aan bij de waterval. Tenminste, het is vanaf de parkeerplaats een kleine kilometer lopen (heen en terug). Takkakaw betekent “it is magnificent” in de Indianentaal Cree. En dat is de waterval inderdaad.  Het is inmiddels droog, dus het tochtje naar de waterval is lekker. En onderaan de waterval merk je hoe hoog deze waterval is (302m).

Op weg terug naar Banff stoppen we nog even bij de ‘spiral tunnels‘, een heel apart stukje spoorbaan, dat in 1909 is afgerond om treinen makkelijker de steile berg af te kunnen laten rijden. Het spoor is aangelegd in een soort 8-vorm waardoor de treinen slingerend de berg af gingen (zoals auto’s met haarspeldbochten omlaag gaan). Helaas komt er geen trein als wij er zijn, dus druipen we af. We rijden verder richting Banff en bespreken wat we morgen gaan doen: de directe omgeving van het plaatsje Banff zelf verkennen.