De Road to Hana

De Road to Hana

Over de Road to Hana is al zo enorm veel geschreven, dat ik daar weinig aan kan toevoegen, behalve onze eigen ervaringen. Deze weg is beroemd vanwege een aantal redenen:

  • fantastische natuur
  • overal watervallen
  • briljante uitzichten op zee en de vulkaan
  • de vele bruggen waar maar 1 auto tegelijk overheen kan
  • de grote hoeveelheid bochten (sommige sites/boeken raden zelfs pillen aan tegen wagenziekte)

En het is allemaal waar. Maar daarover zometeen meer.

We staan vroeg op (06:00), omdat we eerst een uurtje moeten rijden naar het startpunt en omdat dit een drukbezochte weg is willen we de grote drukte voor zijn. Uiteindelijk gaan we iets later op pad dan gepland.
We rijden door tot aan Paia, waar de weg naar Hana ongeveer begint. Hier tanken we nog even en kopen

De fraaie kust van Noord Maui

De fraaie kust van Noord Maui

we een CD voor onderweg. Deze CD beschrijft precies wat je onderweg allemaal ziet, waar en wanneer je moet stoppen, etc. Twee problemen: 1) ik wordt bloednerveus van die CD, en 2) er zit geen stop/pauze knop op de CD installatie van de wagen, dus die CD is eigenlijk niet te gebruiken. Hadden we misschien vantevoren even moeten checken… CD eruit, Lonely Planet er weer gewoon bij.

Je moet wel iets van een gids hebben, want er zijn zo enorm veel stops op deze weg dat je een keuze moet maken waar je wel/niet wil stoppen. En de Lonely Planet (zoals altijd) een prima hulp! En dan gaan we dan eindelijk op weg. Na een kilometer of 5 druk ik per ongeluk op een knopje waardoor de informatie van bandenspanningsysteem wordt getoond. En wat zie ik: de band linksvoor heeft een bandenspanning die 25% minder is dan de andere 3 banden…. Lekke band. Zucht…. Wat nu? Ik heb geen reserveband en ik zie de spanning niet naar beneden gaan. Wel of niet lek? Terugrijden betekent dat we zeker 2 uur gaan kwijtraken. Doorrijden en het blijkt toch een lekke band te zijn resulteert in nog veel meer vertraging en hoge kosten. Waarom nu???

Een van de vele baaien

Een van de vele baaien

Het antwoord op dit vraagstuk: gewoon doorrijden! Live on the wild side (maar wel in de airco van de wagen) !! En deze wagen zit toch al onder de krassen en deukjes, dus hij kan hopelijk wel een stootje hebben. Achteraf de juiste keuze: de band had gewoon een veel te lage spanning en bleek niet lek te zijn.

Terug naar The Road to Hana. Zoals ik al schreef: alles wat gezegd en geschreven is over deze weg klopt. Het is grandioos om te rijden. Ja, het is best druk, maar niet vervelend. We stoppen regelmatig om een waterval te bekijken, de kust te bekijken, een baai te bezoeken, enz. Het is onmogelijk om je te vervelen. En wat betreft het rijden: de weg die we gisteren reden was veel lastiger te rijden van de weg van vandaag. Af en toe een brug waar je moet oppassen op tegenliggers, maar dat is het wel zo’n beetje.
Halverwege Hana kom je bij het fraaie schiereiland Ke’Anea waar we even uitstappen. Wat wel grappig is, is dat we twee mensen die bij de Old Lahaina Luau bij ons aan tafel zaten (uit Indiana) hier tegen het lijf lopen. En de rest van de dag komen we ze steeds weer tegen 🙂

Ke'Anea gezien van de weg naar Hana

Ke’Anea gezien vanaf de weg naar Hana

Ke'anea

Op het schiereiland Ke’anea

Beroemd van de weg, is het banana bread. Vooral die van het standje ‘Halfway to Hana’, dus ook hier halen we een supervers banana bread op. En we rijden weer verder tot we uiteindelijk bij een plek komen waar we gaan lunchen. Er zijn hier een paar standjes die eten verkopen, waaronder de BBQ stand ‘Up in Smoke‘. Maar omdat het vandaag een feestdag is (labor day), is deze dicht. Maar genoeg andere keuze.

Na de lunch rijden we door. We zijn bijna op het einde. Maar voor we daar komen, gaan we eerst van de weg af, richting de Kahuna Gardens. Hier kun je een wandeling maken in een grote tuin, met veel van de verschillende bomen en planten die op Hawaii voorkomen. Maar wij gaan vooral omdat dit ook de site is van Pi’ilanihale Heiau, de grootste Polynesische tempel ter wereld. En wat raar is: bijna niemand gaat hier naartoe ?! En dat blijkt ook wel, want als wij daar aankomen is er bijna niemand. Dus we kunnen hier op ons gemak een half uur-drie kwartier rondwandelen.
Als we willen wegrijden blijkt dat het hek dicht is. Ze zijn al gesloten, terwijl het pas na 14:00 is. Hek dicht, ketting met slot erop. Ik ben al aan het kijken naar een andere uitgang, als er iemand komt aanrijden om snel het hek open te doen. Kennelijk was het slot gewoon open en hadden we zelf alles open (en weer dicht) kunnen maken 🙂

Zicht op de vulkaan

Een van de vele valleien, met uitzicht op de vulkaan en allerlei watervallen (in de verte)

En dan komen we eindelijk in Hana. Heavenly Hana, zoals ze het zelf noemen. Een dorpje dat het vooral moet hebben van het toerisme. Het is maar klein en er zijn ook geen hele belangrijke of interessant zaken om te bekijken. De weg hier naar toe was belangrijker dan de bestemming.
Maar voor ons is dit pas de helft van de reis. De meeste mensen rijden dezelfde weg terug, maar een handjevol mensen blijft doorrijden. Je komt dan op een veel kleinere weg, die helemaal langs de zuidkust van Maui slingert. Natuurlijk rijden wij deze weg. Omdat het inmiddels al 15:00 geweest is, kunnen we niet teveel stoppen, anders moeten we in het donker rijden want het is nog wel een paar uur, en om 19:00 is het hier donker.

Polynesische tempel

Pi’ilanihale Heiau

De weg is dus veel kleiner, maar ook heel veel slechter. Een deel is onverhard en je ziet ook maar weinig andere wagens rijden. Er woont ook helemaal niemand. Maar deze weg is zeker zo mooi als de weg naar Hana. Weer slingeren we door bossen, passeren we heel veel watervallen en zijn de uitzichten wederom fantastisch. Zeker als we het bos achter ons laten. Het landschap wordt dan kaal met veel lava velden. Het ziet er heel ruig uit. Met rechts naast ons de vulkaan die als een enorme bergketen dreigend op ons kijkt. Wat een immens mooi gezicht!

Rijden in het zuiden

Maar een kilometer of 60 over deze weg…

Zoals gezegd stoppen we niet zoveel meer. Maar er is 1 stop die we  niet snel vergeten. Er is op een gegeven moment een natuurlijke brug van lava, die in zee uitkomt. Die moet op de foto. Maar het is lastig stoppen hier. Als we een plekje zien waar dat kan grijpen we onze kans. We maken wat foto’s en willen verder rijden. Maar nu blijkt dat de wagen niet zo handig geparkeerd staat. Eigenlijk moet ik achteruit terug de weg op rijden (besef ik me te laat), omdat het aan de voorkant te steil is om de weg op te rijden. Daar komen we achter als ik met de onderkant hopeloos hard de keien en rotsen raak. Oeps… Snel in zijn achteruit en je voelt gewoon dat er een en ander niet goed gaat aan de onderkant. Ik zie (volgens mij) olie op de weg liggen en een stuk rubber. Niet goed. Nou ja, deze auto had al genoeg problemen (de communicatie tussen sleutel en auto valt steeds weg, de bandendruk, alle krasjes en deukjes), dit kan er nog wel bij. Hopelijk niets wat echt kapot is, want we moeten zeker nog een uur rijden naar een plek waar wat met de auto kan worden gedaan…

De rest van de tocht gaat probleemloos. Geen lekke band, geen melding dat we zonder olie zitten, en de weg blijft fantastisch. En zo komen we uiteindelijk weer uit in de bewoonde

Natuurlijke lava brug

Natuurlijke lava brug. Maar of het mooi genoeg is om de wagen bijna voor in de prak te rijden….

wereld. Ik besluit dat ik de wagen maar ga omruilen, want ik vertrouw hem niet meer. Dus op naar de luchthaven. Ik ruil de wagen zonder problemen om voor een veel nieuwere.
Inmiddels is het donker geworden en we moeten nog een uurtje rijden. We besluiten dan maar in Kahului (plaats van de luchthaven) wat te eten, want we hebben nu toch echt wel honger. Een lekkere afsluiting van vandaag.

Het was een fantastische dag. Enorm veel gezien en genoten. Morgen doen we lekker niets: strand. Want, hee, Maui !

Uitzicht op de Haleakala vulkaan

Uitzicht op de Haleakala vulkaan

Road to Hana waterval

Wailua waterval

Road to Hana waterval

Hanawi waterval

Road to Hana waterval

Makapipi waterval

Eucalyptus Boom

Regenboog Eucalyptus