Door zwavel aangetastte rotspartijen.
Vandaag verlaten we Vulcano National Park en rijden we naar de westkust van Hawaii, om daar in te trekken in het laatste appartement van onze reis. Hier gaan we nog een weekje verblijven.
Voor we vertrekken doen we alles in slowmotion. Rustig opstaan, lezen wat er in de wereld is gebeurd terwijl wij sliepen, ontbijten, lekker op onze lanai hangen in de ochtendzon, enz. Maar uiteindelijk pakken we alles in en vertrekken we. Wel met wat tegenzin, want dit cottage was fantastisch om te blijven!
Voor we naar de westkust rijden gaan we eerst nog een keer het park in. We rijden meteen door naar Jaggar museum, om voor de laatste keer de lava te bekijken. Als we daar aankomen blijkt hoeveel geluk we de afgelopen dagen hadden: het lavameer was een heel eind gezakt waardoor je niet meer zoveel kon zien. Er was nog wel wat lava zichtbaar, maar niet zo spectaculair als wat we gisteren en eergisteren hebben gezien.
De vulkanische gassen zijn hier overal aanwezig. Op de ene plek wat meer dan op de andere
Voordat we het park verlaten lopen we eerst nog naar de zwavelvelden. Een gebied in het park waar door de zwavel allerlei mineralen zijn/worden afgezet op de rotsen. Dit gebied is een van de ‘uitlaten’ van het magma diep in de aarde. Als we in de buurt komen ruiken we de zwavel al. Het is niet zo fraai als vergelijkbare gebieden die we in Yellowstone gezien hebben, maar toch leuk om even gezien te hebben.
En dan gaan we toch echt richting westkust. TomTom geeft een route aan die ik niet wil rijden: TomTom stuurt ons terug naar Hilo en om daarna de bergen over te steken, maar ik wil de weg nemen die helemaal rond het eiland loopt. Dat is vast een mooie weg, en die bergweg gaan we de komende dagen toch al doen.
Nou, veel saaier dan de weg die we genomen hebben wordt het niet. Tientallen kilometers door/langs lava velden wordt echt eentonig. En hoewel de kaart het doet vermoeden, rijden we niet langs de kust. We hebben al die kilometers ook bijna geen andere auto gezien.
We stoppen onderweg voor een broodje bij een uit de kluiten gewassen foodtruck, en vervolgen onze reis.
Uiteindelijk komen we in de buurt van Kona. Dit is het centrum voor het toerisme op Hawaii. Waar Hilo de hoofdstad van Hawaii is, is Kona de toeristenhoofdstad. We rijden er echter niet door, maar langs. En dat is meestal niet de mooiste weg. Hier ook niet. Pas als we de luchthaven voorbij zijn neemt het verkeer weer af (het wordt steeds drukker als je bij Kona in de buurt komt) en kan ik weer doorrijden.
Na een reis van een paar uur komen we eindelijk op onze bestemming aan: Waikoloa.
Uitzicht van ons terras op de begane grond: een lavastroom met daarachter de golfbaan
Net als we op Maui hadden met Kapalua, is Waikoloa een resort gebied. Tussen Kona en Waikoloa zie je helemaal niets. Alleen maar zwarte lava velden. Zo ver je kunt kijken. En nagenoeg geen begroeiing. Niet echt de tropische verrassing die je je voorstelt bij Hawaii. En dan kom je bij Waikoloa… Helemaal groen, overal palmbomen en andere begroeiing. Toch wel apart.
Waikoloa bestaat uit vakantiehuizen, vakantievilla’s en twee resorts. Daarnaast liggen er twee golfbanen en zijn er twee winkelcentra waar ook een aantal restaurants zijn. Je hoeft dit gebied niet te verlaten, en we vermoeden dat er best de nodige Amerikanen zijn die dat ook niet doen.
Ons appartement is wederom fantastisch! Twee etages, 2 slaapkamers, 2 badkamers, een enorme keuken, 2 terrassen (een beneden en een boven), wasmachine, garage, noem het maar op. En uitzicht op een oude lavastroom die aan de golfbaan grenst.
Morgen doen we niets, maar gaan we lekker aan het strand liggen en Kona bekijken. En het meeste uit onze laatste week halen!
