Lava in de Halema'uma'u krater

Lava in de Halema’uma’u krater

Het zit niet altijd mee: gaan we op walvishaai expeditie naar de Malediven, stormt het twee weken en zien we geen walvishaai. Gaan we naar Glacier National Park: missen we een hoop vanwege de mist. En zo gaat er nogal eens iets niet zoals je hoopt. Vandaag was dat anders !
We zitten in Volcano National Park dus vandaag gaat het over vulkanen en lava. We beginnen de dag in het visitor center, om wat info te krijgen over mogelijke hikes, waar we lava kunnen zien, etc. We luisteren eerst naar een verhaal van een ranger over het ontstaan van vulkanen en Hawaii in het bijzonder.

Als hij klaar is praten we heel kort met hem en daarna met een andere ranger over de beste manier om de huidige lavastroom, die de zee ingaat, te kunnen bekijken. We kregen vergelijkbare antwoorden:

Halema'uma'u krater in de Kilauea caldera

Rechts de Halema’uma’u krater in de Kilauea caldera

Optie 1: ernaar toe hiken. Er zijn twee manieren: vanuit het park kun je een heel eind met de auto komen. Totdat die weg is afgesloten (Chain of Craters Road). Vervolgens moet je 6km naar de plek lopen waar de lava de zee instroomt (en daarna weer 6km terug). Het grote nadeel: je loopt tegen de wind in, dus zult alleen maar stoom zien, en hoogstwaarschijnlijk geen lava.
Je kunt ook helemaal om het park heenrijden (anderhalf uur) en van de oostkant gaan lopen. Dit is ‘maar’ 5km, maar wel over lastiger terrein. En je komt niet heel dichtbij de lavastroom. Tenzij je op eigen risico over lava bedden richting de lavastroom gaat. Maar hier zitten grote risico’s aan vast. Voordeel: het kost niks.
Samengevat: de rangers adviseren niet te gaan lopen.

Overal kraters

Overal kom je kraters tegen

Optie 2: met de boot vanaf de oceaan kijken. Dit geeft waarschijnlijk het beste zicht. Maar er zijn twee grote nadelen: a) deze tochten zijn al weken vantevoren volgeboekt, dus de kans is extreem klein dat je meekunt, en b) er wordt met vissersbootjes gevaren, over een heel erg ruig deel van de oceaan. Zeeziek worden is heel waarschijnlijk. En het is bepaald niet goedkoop: meer dan $200 pp….

Optie 3: helicopter. Goed zicht, maar je komt niet zo dichtbij als de boten omdat de helicopters niet te laag mogen vliegen. Daarnaast vliegen ze alleen overdag (het mooiste zicht heb je bij zonsopkomst en zonsondergang) en ook alleen als het droog is. En het regent hier nogal eens. Daarnaast is een helikoptervlucht ook niet echt goedkoop (vergelijkbaar met de boot).

Dus: alles heeft zijn voor- en nadelen. En we slapen er vannacht nog maar eens over….

Terug naar het visitor center. Nadat we met de rangers gesproken hebben, bezoeken we de filmzaal om een half uur durende documentaire over de vulkanen te kijken. Interessant en leerzaam. Een groep japanse (?) jongeren hadden daar een ander idee over. Tegen het einde van de film lagen ze bijna allemaal te slapen!

Slapen bij de documentaire

Kennelijk vonden ze de documentaire niet spannend…

We starten met de Crater Rim Road. Dat is een weg die normaal gesproken 11 mijl lang is en helemaal rond de Kilauea caldera loopt. Echter, een deel van de weg is al een tijdje afgesloten, omdat er teveel vulkanische activiteit is, met de bijbehorende vervelende vulkanische gassen. Maar niet getreurd, we starten bij de wegafsluiting bij het Jaggar museum, waar we gisteravond ook waren. Natuurijk zijn we weer uitgestapt, om te kijken of er nog lava te zien is overdag. Het antwoord: absoluut. Sterker nog, het blijkt dat we gewoon heel veel geluk hebben (eindelijk een keer)! Normaal gesproken is het niveau van de lava niet zo hoog als nu.  Meestal kun je alleen maar rook zien, omdat de lava te diep zit. Maar pas geleden is de lava gestegen tot een niveau dat je het erg goed kunt zien. De rangers gaven aan dat dit niveau niet meer was gezien sinds ergens in de jaren 80!

EInde van de Chain of Craters Road

Aan het eInde van de Chain of Craters Road wacht deze natuurlijke brug

Indrukwekkend hoor, een kolkende lava zee. Nu het licht is kunnen we de omgeving beter zien en kunnen we zien hoe niet alleen het rode, brandende lava sputtert, maar ook de wat minder hete delen (die zwart zijn), zien we op en neer deinen alsof het een wilde oceaan is.
Uiteindelijk vertrekken we, omdat er nog zoveel meer te zien is. De Crater Rim road hebben we op zich redelijk snel gereden. Hier en daar uitgestapt om andere kraters te bekijken, stoomgaten te inspecteren, enz.

We nemen vervolgens de Chain of Craters Road, die helemaal naar zee doorloopt. Al snel verlaten we hem tijdelijk om een zijweg te nemen, die zo’n 16km verderop stopt maar waar je een geweldig uitzicht hebt over de hele kustlijn. Het is ook een weg die bijna niemand rijdt, dus op 2-3 andere auto’s na hebben we hier niemand gezien. Eenmaal terug op de Chain of Craters Road rijden we door naar de zee. Als we daar in de buurt komen, rijden we steeds vaker langs hele grote oude lava stromen. Enorme zwarte gebieden met

Je kunt mooi zien hoe de lave gestroomd heeft

Je kunt mooi zien hoe de lava gestroomd heeft

alleen maar lavasteen. De recentere helemaal zwart, de wat oudere stromen zijn wat afgebrokkeld en daar is al wat begroeiing te zien. Zeker als we de vulkaan afrijden naar zeeniveau zie je overal waar je maar kijkt alleen maar lava. Nieuw land. En je ziet ook echt hoe de lavastromen naar beneden zijn gekomen. Een geweldige weg om te rijden. We stoppen af en toe om de lava eens van dichtbij te bekijken, of van een uitzicht te genieten en komen uiteindelijk aan bij het punt waar de weg is afgesloten. We overwegen nog heel even toch naar de lavastroom te lopen (in de verte zien we de stoom waar de lava in zee valt)  maar besluiten het niet te doen.

Thurston Lava Tube

Thurston Lava Tube

De terugweg zie je misschien hetzelfde, maar vanuit een ander gezichtspunt en de zon begint ook al wat lager te staan. Dus het ziet er allemaal misschien wel nog indrukwekkender uit. De langste stop maken we bij de Thurston lava tube. Op de heenweg was het hier zo druk dat we maar zijn doorgereden, maar nu is het een stuk rustiger. Een lava tube (lava buis) wordt gevormd als er een lavastroom is die binnenin veel harder gaat dan aan de randen. De randen koelen af en worden hard. Maar omdat binnenin de lava met misschien wel 55 km/h (!) doorstroomt, stolt het binnenste niet. En zo ontstaat er dus een buis, een lava tube, die lava heel snel kan vervoeren.

Als we hiermee klaar zijn bezoeken we nog 2-3 andere interessante punten, maar we zijn al de hele dag bezig en het begint tegen het eind van de dag te lopen. M.a.w.: we houden het voor gezien vandaag. We gaan Thais eten (genoeg burgers en frites gezien) en als we klaar zijn is het donker aan het worden. We besluiten toch nog een keer naar de lava te gaan kijken. Dat wordt een teleurstelling: we komen niet tot aan de plek waar je het goed kunt zien. Het is inmiddels zo druk geworden, dat het verkeer op een andere plaats moet parkeren en je in het donker een eind naar de juiste plek moet lopen. Ehhh…. nee dus. We gaan daarom maar terug naar ons huis. Rond 21:00 – 21:30 rijden we die kant wel weer op. Het is 12 minuten rijden, dus we gaan wel als de massa weg is 🙂

Nog eentje dan

Het blijft een fascinerend gezicht

En dan moeten we besluiten: hiken, boot of helicopter. Of geen van drieën: zo gaaf als klotsende en spuitende lava is de lavastroom niet. We hebben al iets gezien wat we nooit verwacht hadden, dus hoe kan stromende lava dat verbeteren ? Nog maar even over nadenken…

Late night update: nog even wezen kijken bij de lava. Nog steeds erg druk en het blijft nog steeds indrukwekkend. We zijn op een gegeven moment onder de afzetting doorgekropen om een beter, en vooral rustiger plekje te hebben om te kijken. Dit stuk is afgezet omdat het te gevaarlijk is, maar wij gaan natuurlijk in het donker gewoon het verboden en gevaarlijke gebied in….
Maar goed, er waren nog twee anderen en iedereen hield zijn mond. Daarom kon je de lava niet alleen zien klotsen en spuiten, maar vooral ook horen! Net alsof je de zee continue tegen de kliffen hoort kapotslaan. Het blijft heel erg indrukwekkend!

En dan is de avond nu echt klaar !