Puʻuhonua o Hōnaunau National Historical Park
Morgen vliegen we helaas terug. Een fantastische reis zit er dan op. Maar het is nog niet zover want er zijn nog wat hoogtepunten te beleven. Vandaag was de bedoeling om cultuur te gaan snuiven. Als eerste staat op de planning het bezoeken van een oud Polynesisch dorp (Pu’uhonua o Hōnaunau), om te kunnen kijken/leren hoe ze vroeger leefden. Daarna gaan we hiken naar het monument voor Captain Cook. En we sluiten de dag af met wat snorkelen in de baai van het monument.
Tja, dat was het plan, maar het loopt natuurlijk altijd anders. Dat begint ’s morgens al: we luieren lekker lang omdat het weer niet zo best is, waardoor we wat laat vertrekken richting Pu’uhonua o Hōnaunau. Dat is zo’n 5 kwartier rijden (en dat blijkt wat langer te zijn ivm wegwerkzaamheden). We komen daar na het middaguur aan. En als we de parkeerplaats oprijden bekruipt ons een angstig gevoel: we zien voor het eerste diverse touringcars vol met toeristen die hier worden gedropt…
Nou ja, we zien wel. Bij het visitor center halen we een kaart op van hetgeen we kunnen bekijken. Hier staat een route op die je zelf kunt wandelen, met beschrijving van de zaken die er zoal te zien zijn. Als we het terrein oplopen zien we waar al die touringcartoeristen (goeie voor scrabble) zijn gebleven: die lopen overal waar je maar kunt kijken. Met rollators en al. Het polynesisch dropje zelf is eigenlijk niet heel bijzonder. Het is wel leuk om even rond te lopen, maar hier spendeer je geen paar uur.
Puʻuhonua o Hōnaunau
Het dorpje ligt aan een baai (Hōnaunau Bay). Lekker beschut. En als we over de baai heenkijken, zien we verderop dat er mensen aan het snorkelen zijn. We hadden al gelezen dat dit een van de betere snorkelplekken is. Maar wat ons ook meteen opvalt: de groepjes dolfijnen die in de verte zwemmen. En waar snorkelaars tussen zwemmen! Aaargh… waarom wij niet? Nou ja, wij kunnen tussen alle Duitsers en bejaarden een nagebouwd huisje bekijken en een overjarige hippie, die zich voordoet als Polynesische handarbeider, aan staan gapen.
Het weer is vandaag niet zo best (zwaarbewolkt en stevig windje) maar wel wel benauwd. En ik zweet als een gek. Ik ben dan ook blij als we weer in de auto zitten met de airco aan. Leuk om even rondgelopen te hebben, maar we hebben inmiddels onze plannen aangepast.
Het Captain Cook monument laten we voorlopig even voor wat het is: we rijden naar de plek waar de snorkelaars in de baai zijn geklommen. Dat blijkt een piepklein strandje te zijn. Nou ja, stapel keien met een bankje, meer is het niet. We hebben gelukkig onze zwem- en snorkel spullen meegenomen, dus die trekken we snel aan. De verkoeling van de zee lonkt, maar voor de dolfijnen. Want ze zijn er nog steeds!
Snel klimmen we over de rotsen en laten ons voorzichtig in het water zakken. Eenmaal aan het snorkelen zien we een geweldig mooi rif. Direct aan de waterkant! Heel veel vis, heel veel mooi hard koraal, en alles ziet er heel gezond uit.
Maar ja, echt interesseren doet het ons niet, want: dolfijnen! We zwemmen wat verder de baai in, maar geen dolfijnen meer te bekennen. Hebben wij weer. Nog maar wat verder dan. Nog steeds niks. Uiteindelijk komen we op een punt (een paar honderd meter van de kant), dat ik als grens hanteer: verder de zee op is echt niet meer verstandig. Er zijn hier 2 jongens aan het free diven, en dat is ons ijkpunt.
Uitzicht over de dolfijnen baai
En dan zie ik ineens een aantal vinnen. Daar zijn ze !! Ze komen onze kant op, dus we zwemmen ze een klein beetje tegemoet en wachten tot we ze zien. Ik hoef niemand te vertellen hoe het voelt om tussen dolfijnen te zwemmen, dat is een fantastische ervaring. We hebben het eerder gedaan, jaren geleden in Egypte, maar dit is minstens zo gaaf. Ze komen heel erg dichtbij en op een gegeven moment zitten ze overal. Links, rechts, voor je, onder je, overal. En het zijn er best veel!
We blijven een hele tijd in het water. De dolfijnen zwemmen steeds een soort rondje. Dus ze zijn weg, en komen dat weer terug. De laatste keer dat we ze zien is de groep enorm groot. Zeker 60-70 hele mooie beesten.
Als ze zich een minuut of 10 niet laten zien, besluit Karin terug te zwemmen. Ik wil ze nog een keer zien dus blijf nog even hangen. Inmiddels zijn we vergezeld door een Nederlands stel die bij me in de buurt blijven. Maar de dolfijnen blijven weg. Ach, we hebben iets geweldigs meegemaakt, dus het is goed zo. Karin is inmiddels op de kant. Ik besluit mijn kop nog een laatste keer onder water te houden, in de hoop dat ik de dolfijnen kan horen, ze maakten nl best een hoop herrie als ze langs zwommen.
Ik hou mijn hoofd onder water en schrik bijna: pal onder me hangen 6 adelaarsroggen! Ik roep naar het Nederlandse stel om snel onder water te kijken, en we zien de roggen rustig heen en weer zwemmen. Twee roggen komen eens kijken, waarvan ik er eentje bijna weg moet duwen, zo dichtbij kwam ‘ie. Wat een onwerkelijk gezicht. Tuurlijk, ik heb wel eens eerder adelaarsroggen gezien. Maar dan meestal eentje, en dan ook nog eens op een behoorlijke afstand. Maar 6, die in formatie vlak onder je hangen had ik nog niet eerder meegemaakt. En dat tijdens een ongepland stukje snorkelen!
Zonsondergang bij de Lava Lava Beach Club
Als ze wegzwemmen besluit ik het ook voor gezien te houden. Ik vind het lullig om Karin te vertellen wat ze gemist heeft, maar omdat het Nederlandse stel een GoPro bij zich hadden, heeft Karin ze nog wel even kunnen terugkijken. Wij hebben ons onderwaterhuis ook meegenomen voor dagen als vandaag. Dus we zijn dat ding natuurlijk vandaag vergeten mee te nemen en hebben geen foto’s van dolfijnen of roggen. Hoe stom kun je zijn !?
Maar goed, snorkelen met dolfijnen blijft een super ervaring. Als je ooit de kans krijgt, moet je het zeker doen.
Inmiddels is het te laat om het Cook Monument te bezoeken. De hike ernaartoe duur ongeveer een uur, terug ongeveer 2 uur, en het is al half 4. We moeten nog anderhalf uur terug rijden en hebben een diner reservering voor half 7. Dus we gaan het niet meer redden om Cook te bezoeken. Maar who cares: dolfijnen!
We genieten lekker na op de weg terug en denken nog niet aan morgen. Vanavond gaan we eerst heerlijk dineren in de Lava Lava Beach Club. Lekker eten op het strand bij de ondergaande zon. De terugreis naar Nederland? Ach, dat zien we morgen wel. We vliegen pas om 22:00 en mogen het appartement tot 18:00 houden, dus we hebben nog een hele dag Hawai’i te gaan.
