Mud Vulcano
Toen we vanmorgen de gordijnen open deden, was het al duidelijk: het weer is vandaag niet hetzelfde als de afgelopen dagen. We hebben de afgelopen week heel warm weer gehad, maar het zag er nu een stuk frisser uit. En dat bleek te kloppen, de temperatuur kwam niet boven de 12-15 graden uit. Even voor het vergelijk: de afgelopen dagen schommelde het tussen de 25 en 32 graden.
Maar het voordeel is wel dat je nu wat makkelijker een wandeling gaat maken. Doen we ook wel als het warm is, maar dit is iets comfortabeler. En de eerste korte wandeling start al rond 08:15. Op een minuut of 10 rijden van ons hotel heb je de zogenaamde Mud Vulcano. Een gebied met veel thermische activiteit, maar waar vooral veel modder is te vinden. Het ligt direct naast de weg en door de koele lucht zijn de stoompluimen in overvloed aanwezig. Ziet er wel gaaf uit. Zo lopen we langs geisers met namen als Sour Lake en de Dragon’s Mouth Spring. Vooral die laatste is indrukwekkend, omdat er een enorm diep, donker gerommel te horen is. Dat is water en stoom dat in ondergrondse gangen en holtes al die herrie maakt. Klinkt onheilspellend.
Yellowstone Canyon
Na een wandeling van zo’n 30-45 minuten gaan we naar de eerste echte bestemming van vandaag: de Canyon van Yellowstone.
Iedereen heeft wel van de Grand Canyon in Arizona gehoord. En die is enorm. Maar de canyon van Yellowstone is niet minder indrukwekkend. Tuurlijk, veel minder groot dan zijn grote broer, maar als je aan de rand staat, dan zie je een enorme canyon die je niet verwacht te zien in Yellowstone. Gigantisch hoge wanden en de Yellowstone rivier die zich via twee watervallen (de Upper Falls en de Lower Falls) een weg naar beneden baant.
Aan beide kanten van de Canyon loopt een weg met een paar plekken waar je uitzicht hebt op de canyon en de watervallen. Omdat we vroeg zijn, is het nog niet zo druk en hebben we alle tijd en rust om alle indrukken op ons in te laten werken. We gaan eerst naar de zuid kant (de South RIm Drive) en bekijken zowel de hoger gelegen waterval (upper fall) en de lager gelegen waterval (lower fall). De lager gelegen waterval is veel groter en daardoor indrukwekkender.
Brink of the Lower Falls
Na de zuidkant, is het de beurt aan de noordkant. Ook hier stoppen we op een paar plekken om alles goed te bekijken. Maar we besluiten ook om de Brink of Lower Falls trail te gaan lopen. Je gaat dan naar de bovenkant van de onderste waterval, daar waar het water naar beneden raast. Het is maar 600 meter lopen naar de rand, maar wel 180 meter naar beneden. Het uitzicht is magnifiek en vooral het gedonder en geraas van de waterval is geweldig. Maar achter in ons hoofd speelt de 600 meter terug. Da’s een stukje van niks, maar die 180 meter naar boven is killing. Als we eenmal zwaar buiten adem weer bij de auto komen (even ter herinnering: we zitten al op zo’n 2200 meter) zijn we toch blij dat we het gedaan hebben. Maar een tweede, vergelijkbare tocht laten we maar gaan.
Omdat we al vroeg waren, besluiten we een keer op tijd te gaan lunchen: allebei een bizon burger besteld. En dat is erg lekker! En terwijl wij genieten begint het buiten te regenen. En het zal niet meer stoppen tot een uur of 8 s’ avonds (ok, af en toe een korte opklaring). Maar niet getreurd, want dat is het perfecte moment om de anderhalf uur trip naar Lamar Valley te maken. Of, zoals ze het hier noemen, de Serengetti van Amerika. Hier lopen grote kuddes bizons, met daartussendoor pronghorns (in het Nederlands: gaffelbok), wapiti’s, maar ook wolven en coyotes (als je geluk hebt). Toen we een paar dagen geleden het park inreden hebben we hier al eens langsgereden, maar deze keer willen we echt de vallei bekijken. Veel geluk hebben we echter niet, want we zien alleen maar bizons. En die hebben we al zo vaak gezien, dat we daar niet meer van opkijken.
Tja, dan houdt het op en rijden we op ons gemak terug naar ons hotel, via een kleine omweg bij Fishing Bridge. Onderweg nog moeten stoppen voor, je raadt het al, bizons. Die moesten zo nodig de weg oversteken.
Road Bizons
Na het eten besluiten we in de avondschemering nog een poging te wagen om wolven te zien. We gaan naar dezelfde plek als gisterochtend en daar is het hartstikke druk. Een paar redenen: mensen zijn wild aan het zoeken/bekijken, mensen zijn de heuvel opgeklommen om eventueel wolven te zien, en …. bizons. Ze staan ook hier op/langs de weg, dus iedereen moet stoppen, mensen stappen uit om foto’s te maken, enz. Een grote, leuke bende. Ik vraag aan iemand met een serieuze verrekijker wat hij aan het bekijken is, in de hoop dat het antwoord ‘wolven’ is. Maar nee, hij is wapiti’s aan het bekijken aan de andere kant van de Yellowstone rivier. Ik kijk even door zijn kijker en zie inderdaad een kudde van deze mooie beesten, o.a. met een hele grote bull. Maar ik kom voor wolven. Ik pak mijn camera, statief, doe een trui aan en klim met Karin de heuvel op. Op dat moment komt iedereen naar beneden. En een paar seconden later is duidelijk waarom: de kudde bizons neemt de heuvel in. Tja, ik hou wel van een risico, maar ik ga niet tussen die beesten staan. Die wolven zien zit er voor ons deze trip niet in.
En zo is er weer een Yellowstone dag voorbij. Het is een fantastisch park, met en zonder regen. Hou je van natuur? Hou je van wild? Ben je geïnteresseerd in geisers of vulkanen? Voor iedereen is hier wat te beleven. Voor ons houdt het echter op. Misschien doe we morgenochtend nog een hike door grizzly gebied, maar Karin voelt zich er niet heel gemakkelijk bij, dus wellicht doen we dat als we weer een keer terugkomen naar Yellowstone. Want dat gaat zeker gebeuren!
