Old Faithfull doet zijn truuk
Als je één dag in Yellowstone bent, dan ga je naar de geisers. Da’s toch waar dit park om bekend staat. En er zijn best de nodige dagjesmensen die allemaal komen naar het gebied waar zich de meeste geisers bevinden. Geisers, hydrothermische poelen, modderpoelen, enz. Dus dat mogen wij ook niet missen. We gaan op tijd op weg, omdat het toch nog wel een dik uur rijden is vanaf ons hotel. En na een minuut of 20 worden we er ook nog eens aan herinnert dat er hier heel veel wild is. We zien in het bos ineens een wolf lopen ! Dat is een van dé beesten die we hoopten te zien en nu zien we die zomaar ineens lopen. Of was het een coyote? We beginnen te twijfelen… Het beest was niet supergroot, dus het zou best een coyote zijn geweest. Van de andere kant, een park ranger vertelde ons later op de dag dat de jonge wolven op dit moment op zoek zijn naar nieuwe roedels waar ze zich bij kunnen aansluiten, dus het kan best een wolf zijn geweest. Nou ja, we zullen het wel nooit met zekerheid weten. Voor ons gevoel: we hebben een wolf gezien. Eenmaal aangekomen het het Upper Geyser Basin, parkeren we de auto bij Old Faithfull. Dat is wel de allerbekendste geiser die er is. Vooral ook omdat hij redelijk voorspelbaar spuit.
Overal geisers
Als we het visitor center inlopen staat er al meteen een bord dat de volgende uitbarsting van Old Faithfull om 10:48 is. Plus of min 10 minuten. We pakken onze spullen uit de auto en besluiten eerst die beroemde spuiter maar te bekijken. Rondom de heuvel zijn twee rijen bankjes neergezet, en rond 10:45 zitten die ook helemaal vol. Om 10:58 begint het spektakel, na eerst een paar keer vals alarm. Met veel geweld begint hij te spuiten. Maar echt spectaculair? Nou nee. De moeite waard om speciaal voor naar Yellowstone te komen? Zeker niet. Maar wel leuk om te zien. Het Upper Geyser Basin bestaat gelukkig niet alleen uit Old Faitfull, maar er zijn tientallen grotere en kleinere geisers. En om de meeste te kunnen bekijken is er een route uitgezet, die we dan ook gaan lopen. Je mag niet van het pad af, want het is allemaal hele broze grond. Het kan zomaar gebeuren dat je er doorheen zakt. Overdreven? Niet als je hoort en leest dat de afgelopen jaren behoorlijk wat mensen op deze manier zware brandwonden hebben opgelopen. Vergeet niet dat ondergronds erg veel kokend water is. We zitten niet voor niets boven een van de grootste vulkanen ter wereld. We blijven dus netjes op de uitgezette route en lopen lans geisers zoals Daisy, Castle, Grand Geyser, enz. Sommige pruttelen, andere zijn aan het spuiten. En overal waar je kijkt komt rook uit de grond en ruikt het naar zwavel. Tussen de geisers zijn vervolgens heel veel kraakheldere poelen water te zien. Sommige borrelen, anderen niet. Maar ze hebben wel allemaal gemeen dat ze er geweldig mooi uitzien. Door mineralen en bacteriën zien deze chromatische poelen er heel mooi gekleurd uit. Misschien wel interessanter dan de geisers, maar da’s een persoonlijk ding.
Grand Prismatic Spring vanaf de berg
Na een paar uur besluiten we het voor gezien te houden hier. We pakken de auto, lunchen nog even wat bij een picknick plek, en rijden via het Midway Geyser Basin naat het Lower Geyser Basin. Hier zien we een ander fenomeen: borrelende modderpoelen. Omdat het al laat in de zomer is, zijn de meeste al voor een groot deel opgedroogd, maar er zijn nog een paar pruttelende poelen te zien. En zo zijn we klaar voor het laatste highlight: de Grand Prismatic Spring. Dit is een enorme poel water die misschien wel de mooiste kleurenschakeringen heeft. Ook hier is weer een pad uitgezet waar je ook echt niet vanaf kunt, want je staat meteen in de kokende rotzooi. Het nadeel van dit pad is dat het zo een populaire plek is, dat het gewoon overvol is. Er worden letterlijk busladingen vol Japanners en Indiërs losgelaten hier. Erg irritant. Maar goed, de natuur is er niet minder mooi om en wij hebben nog een troefkaart: een beter plek om te kijken. We pakken de auto en rijden een stukje verder. Hier is het begin van de Fairy Falls trail, een wandeling van een maar mijl. We lopen ongeveer anderhalve kilometer en gaan dan een pad stijl de berg op. Klimmen en klauteren over boomstammen. Doel: vanaf deze plek schijn je een waanzinnig uitzicht te hebben om de Grand Prismatic Spring. Na 1/3 de berg/heuvel opgeklommen te zijn houdt Karin het voor gezien. Hier is al een geweldig uitzicht. Ik klim verder en wil bovenaan komen. Dat lukt. Maar ik moet wel echt even bijkomen en op adem komen. Yellowstone ligt al om zo’n 2200m, en dan ga ik nog eens 200m omhoog klimmen. Maar de beloning is er naar: een meer dan fantastisch uitzicht op de spring. Natuurlijk worden de foto’s gemaakt en ga ik weer naar beneden, wat vele malen lastig blijkt dan omhoog klimmen.
Wapiti (Elk) langs de kant van de weg
Al met al hebben we erg veel gezien vandaag en hebben we het vulkanische en thermische deel van Yellowstone goed kunnen bekijken. Het is erg indrukwekkend en we zouden het niet niet hebben willen missen. Als afsluiting eten we in de beroemde Old Faithfull Inn voor we terugrijden naar ons hotel. Onderweg komen ineens een Wapiti (Elk) tegen. Gaaf, die stond ook nog op het lijstje om te zien. En na een paar foto’s rijden we door, om vervolgens nog 3 keer die mooie beesten te zien. Het is echt waar: wild kun je het beste zien in de avond- en ochtend schemering. En dat is precies wat we morgen gaan doen: om 05:00 op om naar Hayden Valley te rijden en daar rond 06:00-06:30 aan te komen. Wat zouden we eventueel, met veel geluk, kunnen zien? Alles. Wolven (daar gaan we voor), coyotes, beren, enz. Dus vanavond: vroeg naar bed.
