Beren zoeken in Ucluelet

05:30. De wekker gaat. Wie heeft dat verzonnen?? Het is verdorie vakantie…
Langzaam wordt ik wakker en besef me dat ik zelf de wekker heb gezet, want om 07:00 begint de beren-safari-op-water. Rond 06:30 moeten we aanwezig zijn en we moeten wel even wakker worden. Dus: douchen, cereals naar binnen werken, aankleden, en de auto in. We zijn zelfs iets te vroeg: Jamie’s is nog niet open. We hoeven gelukkig niet langer dan 5 minuten te wachten.
Inmiddels komen de andere deelnemers ook aan. We worden weer in een survivalpak gehesen en we klimmen de zodiac weer in. Laat die beren maar komen!

Waarom bear watching vanaf een zodiac? Het kan ook vanaf een ‘gewone’ boot, maar een zodiac heeft een paar voordelen: hij kan heel stil zijn en wild makkelijk benaderen, de boot is heel wendbaar zodat we snel kunnen reageren als we iets zien, en hij is heel krachtig zodat we een groot gebied kunnen bestrijken als dat nodig mocht zijn. En laten we niet vergeten: het is natuurlijk veel leuker. Zo’n zodiac op volle snelheid blijft een avontuur.
Maar waarom dan vanaf het water beren zoeken? Nou, da’s makkelijker: het is de eenvoudigste manier om een beer te vinden. Beren komen uit het bos naar de rand van het water om eten te zoeken. In het bos zie je ze bijna niet, maar aan het water zijn ze natuurlijk makkelijk te zien.

Stipt om 07:00 vertrekken we. En we zijn nog geen 2 minuten onderweg of we zien een wasbeertje. Kennelijk zit hier een familie van wasbeertjes, die zich al lang niet heeft laten zien. Vanmorgen wel. Het beestje ziet ons, maar trekt zich niet van ons aan lijkt het. Maar na een paar minuten voelt ‘ie zich iets teveel bekeken en trekt hij zich terug in het bos. Nou, dan de beren maar. En we worden op onze wenken bedient: een beer wandelt langs de kant van het water en zoekt eten. In het water, onder stenen en rotsen, overal. We mogen niet heel dichtbij komen, maar het blijft een geweldig gezicht. Het beest ziet ons, maar laat zich niet storen.
We blijven een tijdje geruisloos naar het machtige beest kijken, totdat hij (zij?) zich terugtrekt in het bos. Maar niet getreurd, de volgende beren dienen zich reeds aan.

 

Uiteindelijk zien we 4 beren. Er zijn er meer, maar we blijven steeds lang bij een beer ‘hangen’. Zodat iedereen foto’s kan maken, maar ook zodat je op je gemak de beer kunt observeren. Na anderhalf uur houdt Scott, de gids, het voor gezien en besluit de zee op te varen. Niet zozeer om op open zee beren te zoeken, maar om langs te kust te gaan kijken. Het eerste halve uur hebben we namelijk alleen maar gevaren op het water van de inlet waaraan Ucluelet ligt.

Uiteindelijk zien we geen beren meer. Maar het is toch best een succesvolle trip, omdat we naast beren ook een wasbeer, zalmen die uit het water springen (heel veel), diverse bald eagles, een blue heron, een harbour seal vlakbij de beren en een aantal op een rots in zee, en nog een zeeleeuw vlakbij de aanlegsteiger.

Maar op de vraag: is dit het geld waard? Nee, dat ook weer niet. We hebben beren gezien, dus de trip is geslaagd, maar eerlijk gezegd was de beer die we gisteren zelf hebben gevonden veel spannender en leuker. En dat kostte niks. Tja, je blijft Hollander… Maar zonder gekheid: als je al beren hebt gezien, is deze trip te duur voor wat hij oplevert. Heb je geen beren gezien, dan is deze trip zeker de moeite waard.

Wat niet wegneemt dat we ons erg vermaakt hebben!

Het is inmiddels 10 uur en we besluiten een ontbijtje te halen. En na het ontbijt terug naar ons huisje: Karin onder de douche en ik ga lekker in de hot tub hangen: we hebben het allebei best koud gekregen op de zodiac. De kachel hebben we ook maar aangedaan en zo valt Karin in slaap op de bank, en ik (bijna) in de hot tub.
Met veel pijn en moeite krijgen we ons zelf toch zo ver om er op uit te trekken. Eerst een kop koffie halen bij Zoe’s Bakery. Door iedereen aangeraden, maar: dicht op maandag. Dan gaan we wel naar het tentje aan de overkant van de weg. We halen twee grote bakken Caramel Macchiato en gaan lekker buiten in de zon zitten. Daar raken we aan de praat met een Canadees stel uit British Columbia. We hebben zeker een uur met ze zitten praten over van alles en nog wat. Best leuk.

Volgende stop: Jamie’s, om onze geplande tour naar de Hot Springs bij Tofino af te zeggen. Om de een of andere reden zijn we hartstikke moe, en ze voorspellen morgen veel regen. Echt lollig is het waarschijnlijk niet om 3 kwartier door de regen in het bos te lopen naar de hot springs, om vervolgens anderhalf uur in de regen in de hot springs te zitten. Tuurlijk koud zal dat niet echt zijn, maar ja, daarna moet je weer 3 kwartier teruglopen en een uur-anderhalf uur met de boot terug naar Tofino. We hebben dit ooit al eens gedaan, dus besluiten deze trip te cancellen.

Vervolgens gaan we naar het Aquarium van Ucluelet. Een heel klein aquarium, maar iedereen raadde ons aan om er  toch naartoe te gaan. Het is heel klein, met een groter bassin en diverse kleiner bassins. Daarnaast een aantal bassins waar je met je handen in mag om de zeesterren, krabjes, of wat-dan-ook aan te raken. Het bijzondere is dat alle dieren uit de nabije omgeving van Ucluelet komen. En ook steeds weer terug worden gezet. De octopussen blijven 2-3 maanden, andere beesten/vissen misschien een heel seizoen. Op 5 december wordt alles dan weer terug gezet in de zee, waarna in februari weer nieuwe dieren worden opgedoken. Een heel mooie manier om om te gaan met het onderwater leven in een aquarium. Toegegeven, dit aquarium is zeker leuk om langs te gaan, hoe klein het ook is.

 

Omdat alles traag gaat vandaag, houden we het voor gezien, maar niet voor we nog even langs de Hatchery rijden. Want, ja, je weet maar nooit. En jawel, we staan nog geen minuut op de brug bij de Hatchery, en daar is de eerste beer al. Heel dichtbij, maar hij kan niet zo makkelijk bij ons komen, dus we kunnen veilig wat foto’s nemen. Na een minuut of 10-15 wandelt de beer rustig weg, het bos in. We blijven nog even wachten of hij terugkomt, maar na een paar minuten komt de 2e beer zich melden. De eerste zien we niet meer terug, maar die tweede  beer blijft heel lang rondhangen. Er is verder niemand anders, alleen wij, dus we kunnen echt in alle rust genieten van de beer die vis zoekt (maar niet vindt) in het water.

Als ook deze beer uiteindelijk uit het zicht verdwijnt, blijven we een tijd wachten maar de beren laten zich niet meer zien. Geeft niet, dit was echt supergaaf! Vele malen leuker dan de bear watching trip van vanmorgen: er was niemand anders, de beren waren heel dichtbij en we hebben ze erg goed kunnen bekijken!

Morgen gaan we de Light house loop lopen, het eerste traject van de Wild Pacific Trail. En verder zien we wel. De rest van de avond genieten we na van alle beer-activiteit van vandaag.