De eerste dag van onze vakantie zonder dat we moeten reizen of zonder dat we gaan duiken. M.a.w.: we hebben uitgeslapen tot maar liefst half 8 🙂
Eerst rustig gedoucht en ontbeten (Indonesisch, met Nasi Goreng) en daarna hebben we een beetje rondgelopen in de omgeving. Kijken of er nog leuke winkeltjes zijn of dat er nog iets leuks te zien is. Nou, dat was simpel: niks interessants. Er is niet echt een dorpje, alleen een doorlopende weg, die vol zit met duikshops, restaurantjes (alleen maar zo te herkennen omdat er een menu-bord staat) en wat kleine kruideniertjes. Na zo’n drie kwartier in de hitte lopen hebben we dit maar opgegeven. We hebben in een voor de omgeving heel luxe koffiebar maar zitten uitpuffen. Karin heeft Kopi Luwak gedronken, de beroemde koffie van Civat uitwerpselen. En echt bekend geworden door de film ‘The Bucket List‘.
Daarna na een kleine schildpadden centrum gegaan, waar ze de lokale vissers meeer leren over schildpadden en vooral schildpad eieren uitbroeden en de kleintjes uitzetten in de zee. Er waren bakken vol kleine schildpadjes, die voor een deel de zee in kunnen. Leuk om te zien en erg aandoenlijk .
En toen was het pas 11:00… Dus de rest van de dag: zwembad hangen, op het strand liggen, wat lunchen en meer op het strand liggen. Om 15:00 hadden we een afspraak in de Spa, voor een 3 uur durende sessie. Hoe relaxter kun je het nog hebben op één dag?
’s Avonds weer heerlijk gegeten in het restaurant. En ‘genoten’ van een voorstelling van Balinese dansers. Tja, toeristisch, maar om de een of andere reden hoort het erbij. Trouwens, het eten is nog wel een verhaal. We wilden een rijsttafel, maar die moet je minimaal 2 uur van tevoren bestellen. Dus wij hebben rond 15:00 bij het restaurant aangegeven dat we een rijsttafel wilde hebben. En die heet ook echt ‘rijsttafel’. Ik reserveerde dus een ‘rijsttafel’, maar omdat ze me een beetje vragend aankeken vertaalde ik het voor de zekerheid naar ‘rice table’. Toen begrepen ze me en vroegen ze aan welke tafel we wilden zitten. We dachten nog ‘dat wordt een beste rijsttafel’. Maar toen we ’s avonds om onze rijsttafel vroegen wist niemand ergens van. Wat bleek: rice table bleek begrepen als ‘nice table’…!!! Nou ja, morgen een nieuwe kans.
Wat zullen we morgen verder eens gaan doen….?
