Ik wordt erg moe en met koppijn wakker. Karin voelt zich prima. Toch maar een licht ontbijtje en mee duiken. We zijn ten zuiden van Rinca en het water is hier koud. Dus ik doe mijn shorty over mijn lange pak aan. Ik bedacht me nog of ik extra lood mee zou nemen, maar ga er van uit dat ik genoeg heb. Als ik het water in ga merk ik echter dat ik toch een kilo extra nodig heb, maar de zodiac is al weg. Tja, dan maar wat harder werken. De duik is op zich fraai, maar de sterke stroming en deining maken de duik moeilijk en tegen het einde van de duik zorgt mijn legere fles voor zoveel drijfvermogen dat ik niet meer beneden kan blijven. Maar het is mooi geweest, dus we gaan het water uit. Op weg terug naar de Indo Siren racen we (dachten we) met de andere zodiac wie het eerste is. Wij zijn sneller, maar de andere zodiac legt toch eerder aan door een onorthodoxe aanvliegroute. Lisa springt boos uit de boot en iedereen gaat er heel snel uit. Al snel begrijpen we dat er een probleem is met een van de duikers.
Eenmaal terug aan boord blijkt dat Brad problemen heeft. Hij licht aan de zuurstof en onder dekens. Niet goed. Na een paar rare verhalen komt het echte verhaal naar boven: na de duik in de zodiac begon hij zich slecht te voelen, tintelingen in zijn vingers en gevoelloze armen en benen. Alles wijst richting decompressie ziekte. Als dat zo is dan wacht Brad een vreselijke reis, want we zijn op het verste punt in onze reis en de dichtstbijzijnde recompressiekamer is heeeeeeeeeeeel ver weg (vele, vele uren met een snelle zodiac naar Bima of ergens op Komodo naar een luchthaven. Dan naar Bali en vervolgens naar Kuala Lumpur of Singapore (de kamer in Manado schijnt niet zo geweldig te zijn). Gelukkig blijkt al snel dat de symptomen wegtrekken en wat overblijft is een zware hoofdpijn en vermoeidheid. Gelukkig! Iedereen is weer een beetje gerustgesteld.
De tweede duik gaat prima en is ook een leuke duik, maar tijdens de lunch is iedereen nog een beetje rustig vanwege het incident met Brad. Gedurende de dag gaat het al snel weer beter en Jo gaat de derde duik zelfs weer mee duiken. Brad ligt inmiddels wat films te kijken. De derde duik is weer een lekkere duik en eenmaal aan boord heeft iedereen weer een grote mond.
In tegenstelling tot de andere dagen krijgen we deze keer geen middag snack, maar moeten we weer snel in de zodiacs, met onze camera’s, want we varen 100m naar het strandje van Rinca, omdat daar weer Komodo Varanen zijn (en makaken, een hert, een zwijn, haviken en adelaars). De bemanning brengt ons heel dicht bij het strand, waar de varanen al liggen te wachten. Want we gaan ze voeren! Dat levert een heel spektakel op, met varanen die vechten om het vlees en die zelfs naar de zodiacs komen zwemmen. Hoewel we tegen voeren zijn, kunnen we niet ontkennen dat dit erg leuk was om te doen en te zien.
Terug aan boord besluiten we de nachtduik weer over te slaan. We gaan lekker relaxen op het zonnendek, douchen en gewoon genieten van de reis en het moment. Bij het diner is Brad weer aanwezig. Wel iets rustiger dan anders, maar de hoofdpijn is weg en hij wil morgen weer duiken. Dus alles lijkt mee te vallen. We genieten van het zoveelste heerlijke diner, kletsen nog wat en gaan naar bed. Dat gaat iedere dag wat vroeger….
