Bangka Island
We zijn klaar om Bangka te verlaten en richting Singapore te reizen. Maar de laatste dagen waren leuk en ook wel wat triest. We hebben vandaag niet meer gedoken, maar de hele dag gedaan waar we voor gekomen zijn: niets. Ok, we hebben gegeten en wat rondom het resort gelopen, maar daar hield het dan ook mee op. Ook omdat het vreselijk warm en benauwd (vochtig) is vandaag: het is de eerste dag op onze vakantie dat we de hele dag geen zuchtje wind hebben gehad. Ook de eerste dag dat de zee helemaal glad is.
De afgelopen dagen hebben we weer met andere gasten gedoken. Eerst kwamen Rinus en Coby uit Zeeland. Een stel van tegen de zestig dat al op heel veel plaatsen heeft gedoken. Maar ze zijn ook erg stil. Een gesprek voeren wil maar niet lukken. Rinus is het type rauwdouwer. En Coby… ehh… los van het feit dat het een vent zou kunnen zijn, is het type erg stugge zeeuwse. Niet de gezelligste gasten. En het duiken: dat kunnen ze. EN Rinus heeft uiteraard zijn vest volhangen met : vergrootglas, aanwijsstok, safety boei, lamp, buddy lijn, enz. Een complete kerstboom. Heb je ook echt nodig hier….
Witte frogfish
Een dag later kwamen Ton en Fieke. Ton is een melkveehouder (zo’n 70 koeien) en woont samen met Fieke op een boerderij in Leusden. Een jong stel, leuke mensen en hebben ook al het nodige gereisd. Met hun valt wel een leuk gesprek te voeren. Zij duikt niet, hij wel. Dus gisteren weer een keer een redelijke volle boot, omdat er maar liefst 5 man ging duiken. Dat hebben we de hele vakantie nog niet gehad. De duiken de afgelopen dagen waren ok. Geen hele spectaculaire dingen, maar tegelijkertijd wel genoeg leuks om te zien, dus we hebben ons duik-technisch prima vermaakt.
Inmiddels heb ik het eerste boek uit (Blindsighted, van Karen Slaughter) en ben aan het 2e begonnen: I am Pilgrim van Terry Hayes. 900 bladzijden, maar we hebben genoeg tijd om er hard doorheen te gaan. En dat is gelijk ook een beetje de reden dat we eerder naar Singapore willen gaan: het wordt na een paar dagen wel een beetje saai en we doen echt niets meer dan duiken eten en de hele middag liggen lezen (of slapen). En dan is 10 dagen wel erg lang. Het is overigens nog niets eens zeker dat we morgen naar Singapore kunnen gaan. Ik heb met Diving Holidays gebeld of het ticket naar Singapore kan worden gewijzigd (2 dagen eerder vliegen). Dat kan wel, maar kost € 250,-. Dat vinden we toch wel wat veel. We kregen het advies op het lokaal te proberen, misschien dat dit lukt. Dat gaan we dus doen. En als dat niet lukt (of er is geen plaats meer in het vliegtuig), dan blijven we in Manado en gaan we het Tangkoko park bezoeken. Dat is een zorg voor morgen.
Onze bungalow, gezien vanaf het strand
Dan even over Mimpi Indah en Bangka. We hebben het hier de laatste dagen best vaak over gehad. Owen Tap is een Nederlander, die net als ik ooit bij Syllogic heeft gewerkt. Een aantal jaar geleden besloot hij dat hij een duikresort in Indonesië wilde beginnen en zo gezegd, zo gedaan. Voor hij aan dit avontuur begon liep hij tegen een Indonesische aan (Ulva), die dezelfde droom hadden. Tja, ze vonden elkaar ook nog eens leuk, dus de rest is geschiedenis: 8 jaar en 3 kinderen later is net 2o14. Ze hebben zich dus gevestigd op Bangka, een klein eilandje ten noorden van Noord-Sulawesi. Een half uur – drie kwartier varen. Hier hebben ze alles van de grond af aan zelf gebouwd (met de hulp van de lokale bevolking): 3 bungalows en een familie bungalow (met 2 slaapkamers). En een bungalow waar ze zelf wonen. Daarnaast natuurlijk de centrale plek waar ontbijt, lunch en diner wordt geserveerd, en waar de keuken is. Uiteraard is er ook een duikcentrum met steiger. Alles zelf gebouwd. Ze hebben het goed voor elkaar en de bedoeling was dat ze hier tot hun pensioen zouden blijven.
Tot de chinezen kwamen….
Onze favoriete plek op de veranda: de bank!
Zo’n twee jaar geleden begonnen de problemen: een chinees bedrijf wil ijzer gaan delven. Als dat daadwerkelijk gebeurt, zal een groot deel van Bangka verdwijnen en zal het gehele onderwaterleven in de omgeving een enorme klap krijgen door al het sediment wat in zee gestort gaat worden. Koraal zal afsterven, vis zal verdwijnen en het milieu is dus de dupe. En niet te vergeten: de duikresorts. Want die kunnen wel stoppen als er niets meer is.
Op het moment dat dit alles bekend werd is er al heel veel gedaan om de chinezen te stoppen. In eerste instantie wel lastig, want de Chinezen beloven de lokale bevolking natuurlijk vanalles, maar uiteindelijk heeft iedereen zich tegen de Chinezen gekeerd. En ze mogen ook helemaal niks doen, omdat het hele gebied rondom Bangka (en Gangga, een naburig eiland) is aangemerkt als een duikgebied en een gebied waar niets mag worden gedolven.
Zeepaardjes heb je hier in alle soorten en maten
Inmiddels zijn we twee jaar verder en zijn er diverse procedures en rechtzaken geweest. De Chinezen hebben alles verloren. Goed nieuws, zou je zeggen. Maar de werkelijkheid is anders. De lokale regering heeft de bestemming van het gebied inmiddels veranderd, zodat er wel ijzer mag worden gedolven. Dat betekent wel dat de Chinezen eerst weer alle procedures moeten doorlopen. Maar omdat de lokale overheid en politie een oogje dichtknijpen, wordt er ’s nachts al (illegaal) gewerkt. De hoop is nu gevestigd op de nieuwe president van Indonesië, die fel tegen activiteiten zoals rondom Bangka is. Maar ja, of hij het tij kan keren…
Conclusie is wel dat de droom van Owen en Ulva langzaam een nachtmerrie dreigt te worden. Al het spaargeld zit in een resort wat misschien over een tijdje de deuren wel kan sluiten. We hopen dat dit niet nodig is. Owen is best heel open over de situatie en hoe hij er in staat. En we hebben met hem te doen. Eindelijk je droom verwezenlijkt, gebeurt dit. We hopen met Owen en Ulva dat het zover niet hoeft te komen.
De laatste avond was leuk. Zelfs Rinus en Coby kwamen een beetje los. Tja, die Zeeuwen hebben even tijd nodig. we sluiten ons verblijf daarmee leuk af. Ondanks alle vervelende verhalen waar we de afgelopen 2 dagen met Owen over gesproken hebben.
Inpakken doen we morgenochtend. Nu eerst kijken of we de laatste avond eindelijk een beetje kunnen slapen. En dan morgen proberen in Singapore te komen.
